De O

Een beetje laat, maar bij deze een nieuw juli thema. De O.

Ik verzamel mijn hele leven al o's. Al voordat ik kon praten, liet ik in mijn hoofd de O galmen. Ik woonde op een schip en daar zijn veel 0-woorden te vinden. Fok, wolk, golf, tros, log, oost. Ik liet de o's lang door mijn hoofd rollen, voordat ik ze mijn mond uit liet komen.

De O is een cirkel, een kring, met een klank er in. Het is een open letter en toch omvattend. Voor mij is het de eerste letter van het alfabet, de letter waar mijn taal mee begon.

Ook nu verzamel ik ze weer. O's. Ik vond een galmende O in de OM klank in India. Ik sloot me aan bij Open Dharma. Ik houd van de Oostenwind en van Ochtenden en zeilde over de Oceaan.

En nu, nu ben ik in Ommen. Een open plek in het bos. Tussen bomen. Overal o's dus. Ingangen in de taal.

Ik heb dit jaar vaak de is-o-latie opgezocht. Ik ben in een klooster gaan schrijven en in een caravan in de Spaanse bergen en nu in een huisje in Ommen. Zo maak in mijn eigen kleine cirkel. Ik trek een O in de aarde: hier ga ik schrijven.

Dat heb ik nodig. Een O op de grond. Omvattend en toch open. Een rond kader. En schrijven is nu een beetje het zwijgen van vroeger. Woorden verzamelen, nu niet in mijn hoofd, maar op papier - zonder ze meteen uit te spreken. De O vullen met mijn eigen woorden. En dan als ik OverstrOOm, maak ik er zinnen van.