zondag 19 september 2010

Ode aan Rutger Kopland

De oude dichter
staat op het podium
hij kan zijn eigen gedichten
niet meer lezen
bril op, bril af

Hij hoeft niets te zeggen
hij is zijn eigen
gedicht geworden

Het grijze haar, bruine jasje
de leesbril en zijn gemak
spreken over de onverschilligheid
van de wereld
en de overbodigheid
van zijn vragen

Op de trap kom ik hem tegen
tree voor tree treedt hij
zijn bekende nacht van de poezie in

Hij glimlacht
een gedicht in mij wakker

Geen opmerkingen:

Een reactie posten