Simpel

Ik ben nu vijf dagen met de NaNoWriMo bezig en het is een stuk rustiger dan ik dacht. Als ik elke dag anderhalf a twee uur schrijf, dan heb ik na een maand de gewenste 50 000 woorden op papier.

Ik schrijf 's ochtends van tien tot twaalf. Voordat ik aan mijn andere schrijf-, regel- en computerwerk begin. De e-mail vraagt wel wat aandacht van te voren, maar dan zet ik voor anderhalf uur alles opzij en reis af naar het wad.

En in een middag kan ik eigenlijk net zoveel ander werk verrichten als wat ik normaal op een dag deed. Raar, maar waar. Er passen gewoon meer woorden in een dag.

Zo kan het dus ook. Niet eindeloos staren in mijn agenda wanneer ik een hele dag, een weekend of een week kan schrijven. Maar gewoon standaard, heel trouw, elke dag een paar uur.

Waarom heb ik dat niet eerder gedaan? Omdat ik bang was. Bang voor de enorme fantasie die vrij komt als ik ga schrijven. Bang voor mijn eigen verhalen, die achteraf vaak een diepere betekenis blijken te hebben. Bang misschien ook wel dat ik die schrijfstem niet meer kon vinden.

Maar niets van dat alles. De wereld op papier overdondert niet en verdwijnt ook niet. Ze wacht gewoon heel geduldig tot ik haar weer betreed. En de rest van mijn leven blijft gewoon doorgaan. Zo simpel. Een boek schrijven in een maand. Veel makkelijker dan geen boek schrijven, of af en toe een boek schrijven, of dromen van een boek schrijven.

Een fragment.Flessenpost.

'Ik knoop het touwtje los en rol de brief open. Het voelt als een heel officieel moment. Alsof ik een voordracht ga geven. Even voel ik me net zo belangrijk als de garnalenkoningin in Zoutkamp. Elk jaar, met Pinksteren, wordt een van de meiden in het dorp aangewezen als garnalenkoningin. Het zijn altijd de mooiste meiden. Ze worden dan in een kar, versierd met netten, door het dorp gereden. Vorig jaar was het Jolanda, die in de supermarkt werkt. In haar omhoog gestoken haar had ze een zilveren kroontje. Bij de haven, vanuit een troon, las zij de troonrede voor. Net zoals ik nu de brief openrol, rolde zij een groot document open. Voor een keer waren alle vissers in het dorp stil.'