zondag 14 april 2013

Schrijven; kinderlijk eenvoudig



Gisteren schreef ik met mijn huisgenootje van twee.
Ik schreef iets aan de keukentafel en zij riep:
Ik ook schrijven!

Dus kreeg ze pen en papier en begon ze te krassen, terwijl ze tevreden mompelde:
samen woorden maken

Juist, dacht ik. Dat is wat ik dagelijks doe. Samen woorden maken.
En eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat er staat. Als je maar schrijft. Of krast. Wat is schrijven eigenlijk meer dan krassen?

Ik schreef haar naam. Ik vroeg: weet je wat hier staat?
Zij zei: Letters.

Juist.
ZO simpel. Schrijven zonder betekenis.
Letters maken.

Ik vroeg. Wat zou ik nu schrijven?
Smeerkees! riep ze blij.

Ik lachte, dat is een leuk woord.
In hoofdletters schreef ik het op de achterkant van een belastingenvelop.

Vandaag gaf ik een workshop Writefulness.

Daarbij schreven we op zo'n magnetisch bordje.
Waarop je het woord met een schuifsysteem weer weg kan vegen.

Als je daarop schrijft, wordt schrijven een beetje tekenen.
En dan is schrijven weer kinderlijk eenvoudig.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten